Sosyal medya hesaplarında paylaştığı bir videoda, plastik cerrah TikTok’un en son ve tuhaf viral trendi ‘kemik kırma’ tehlikelerine dikkat çekiyor.
+Eğlenceli bir videoda bir astronotun uzayda nasıl kahve içildiğini gösteriyor
+Üst çene olmadan timsah yeni bir yuva buluyor ve oldukça uygun bir isim alıyor; işte buradan izleyebilirsiniz
Tuhaf trendlerin uzun bir listesinde, TikTok’ta dolaşan yeni bir çılgınlık, zaten viral olan birçok diğerinden daha tuhaf ve tehlikeli olmayı başarıyor. ‘Kemik kırma’ veya ‘kemikleri parçalama’ olarak bilinen bu rahatsız edici uygulama, genellikle yüz kemiklerinden, özellikle yanak veya çene kemiklerinden, yüz özelliklerini yeniden şekillendirmeye çalışmak için çekiçler ve şişeler gibi sert nesnelerle tekrar tekrar kemiklere vurma işlemini içeriyor.
“Şahsen, buraya gelip bunu söylemek zorunda kalacağımı hiç düşünmemiştim, ama lütfen yüz kemiklerinizi kasıtlı olarak kırmayın”, San Francisco’lu plastik cerrah Dr. Prem Tripathi, sosyal medya hesaplarında paylaştığı bir videoda söylüyor.
+VİDEOYU İZLEMEK İÇİN BURAYA TIKLAYIN
Uzman, kırık veya çatlamış kemiklerin kendiliğinden iyileşebileceğini, ancak düzgün iyileşmeyebileceğini ve şekil bozukluklarına neden olabileceğini uyardı. “Eğer ‘güçlü’ bir çeneye sahip olma genetiğiniz yoksa, maalesef bir profesyoneli danışmanız gerekebilir”, diyor Tripathi videoda.
Kemik kırmak absürt bir fikir gibi görünse de, bu trendin aslında 19. yüzyıl Alman cerrah ve anatomist Julius Wolff’ün teorisine dayandığı görünüyor. Ona göre kemikler sürekli olarak yeniden şekillenir, eski veya hasar görmüş kemikler sürekli olarak emilir ve yeni kemiklerle değiştirilir.
Wolff’e göre kemiklere mekanik kuvvet veya fiziksel stres uygulamak, aslında bu yeniden şekillenme hızını artırabilir ve sonuç olarak daha güçlü ve kalın kemiklere yol açabilir. Ancak eleştirmenler, kemik teorisi ve kemikleri yok etme konusundaki basit düşünce biçiminin kemiklerin nasıl çalıştığına dair abartılı basitleştirmeler olduğunu ve ömür boyu ciddi sorunlara yol açabileceğini belirtmişlerdir.
